سرطان

کلیاتی درباره سرطان

سرطان یک بیماری ژنتیکی است که در نتیجه جهش های محیطی (در سلول های انسان بالغ) به وجود می آید.چون برای تغییر یک سلول نرمال به سلولی سرطانی بیش از یک جهش نیاز است و این جهش ها بطور متوالی و طی دوره ای چند ساله ایجاد میشوند.بنابراین هرچند سرطان در طیف سنین مختلفی به چشم میخورد اما گفته میشود عموما یک بیماری مربوط به سنین پیری است.

سلول های سرطانی با 2 خصوصیت ارثی تعریف میشوند:از قیود طبیعی تبعیت نمیکنند و مهاجرت میکنند.سلولهایی که فقط شرط اول را دارند،تومور خوش خیم و اگر توانایی مهاجرت و تهاجم به بافت اطراف را داشته باشند تومور بدخیم ایجاد میکنند.اگر سلول های تومور بدخیم از تومور اولیه جدا و وارد خون یا عروق لنفاوی شوند تومور ثانویه یا متاستاز را در جاهای دیگر بدن میسازند.

رفتار عمومی سلول سرطانی:

کمتر اقدام به آپوپتوز میکنند.

بطور نامحدود تقسیم میشوند.

از نظر ژنتیکی ناپایدارند.

وابستگی آنها به پیام های سلولهای دیگر کاهش می یابد.

مهاجم اند چون در آن مولکول های اتصال سلول مانند کدهرین ها دچار نقص است.

متاستاز داشته و به بافت غریبه رفته و تکثیر می یابند.

در سلول سرطانی مهار تماسی یا inhibition contact  دیده نمیشود اما این حالت در سلول طبیعی دیده میشود و پس از اینکه سلولها بقدر کافی رشد کردند و سطح محیط کشت را پوشاندند تقسیم متوقف میشود.

اکثر تومورها تشکیل رگ های خونی را طی فرآیند آنژیوژنز در خود القا میکنند چون برای رشد و تشکیل اجرام بزرگ تومورهای اولیه و ثانویه ب جریان خون نیاز دارند.مراحل مختلف این فرآیند به ترتیب به این صورت است:

تجزیه شدن غشای پایه احاطه کننده مویرگی نزدیک به تومور،مهاجرت سلولهای اندوتلیال مویرگ به درون تومور،تقسیم شدن سلول های اندوتلیال و تشکیل غشای پایه جدید اطراف مویرگ جدید.

تومورهای اولیه معمولا ترکیبی از خود ترشح میکنند که آنژیوژنز در اطراف متاستازهای ثانویه را مهار میکنند.بنابراین خارج کردن تومور اولیه با عمل جراحی،تومورهای ثانویه متاستاتیک آنرا تحریک به رشد میکند.پروتئین هایی مثل آنژیوژین و اندوستاتین،آنژیوژنز را مهار میکند.نشکیل رگ های خونی در سنین بزرگسالی تقریبا متوقف میشود بنابراین استفاده از مهارکننده اختصاصی آنژیوژنز عوارض جانبی کمی خواهد داشت.